Moeite met inslapen , langdurig bedritueel, nachtelijk ontwaken, alle ouders worden op een dag geconfronteerd met bepaalde slaapstoornissen bij hun kind . Angsten, nachtmerries, nachtmerries , er zijn veel redenen waarom uw kind niet slaapt . We maken de balans op van al deze situaties en geven u enkele sleutels om ermee om te gaan.

Elke avond herbeleef je hetzelfde scenario... Je kind wil niet graag naar bed . Vaak sleept het bedritueel zich te ver door: hij vraagt ​​om nog een verhaal, nog een kus, of meerdere keren opstaan ​​om naar de wc te gaan of een glas water te drinken. In het ergste geval volgen tranen en kreten elkaar op.

Misschien probeert je kind je uit te testen, de gestelde grenzen te verleggen… Maar het kunnen ook angsten zijn die verklaren waarom je kind niet slaapt. Deze stoornis komt vaak voor bij kinderen van 3 tot 6 jaar: angst voor het donker, angst voor monsters, angst voor onbekende geluiden… Bij oudere kinderen overheerst soms de angst om als laatste in slaap te vallen.

Zelfs als deze angsten u vergezocht en onredelijk lijken, zijn ze heel reëel voor uw kind, net als de emoties die hij voelt, en verstoren zijn slaap. Om deze slaapstoornis op te lossen, is het de rol van de ouders om het kind in vertrouwen te nemen voor het slapen gaan . Dit moment moet op een serene en positieve manier worden beleefd, en niet als een situatie van moeilijke scheiding of een conflicterend moment.

• Word niet boos als je kind niet slaapt. Denk niet dat hij gek wordt. In plaats daarvan moet je proberen naar hem te luisteren en een kalme en aanhankelijke houding aannemen.
• Benoem de angsten en gevoelens . Hoe meer je er met hem over praat, hoe gemakkelijker het voor hem zal zijn om ze te domineren. Stimuleer hem om zich uit te drukken, bijvoorbeeld door middel van tekeningen.
• Zoek samen met hem naar oplossingen om rustig in slaap te vallen . Geef hem bijvoorbeeld voorwerpen die hij kan gebruiken als hij bang is, zoals een klein nachtlampje, een zaklamp die hij ter geruststelling in bed kan leggen.
• Help hem tijdens de avondroutine de spanningen van de dag, zijn angst kwijt te raken en zich voor te bereiden op slaap. Massages kunnen een interessante oplossing zijn.

Met de meditatie- en sofrologiebox My Little Morphée kunnen kinderen ontspanningsoefeningen leren door te ademen. Dit object vergezelt hem dus elke avond naar de slaap.

• Praat met hem over de angsten die je als kind had. Hij zal zo beseffen dat hij niet de enige is die bezorgd is en dat het niet onvermijdelijk is.

Als uw kind 's nachts niet slaapt, blijf dan niet in zijn kamer wachten tot hij in slaap valt of slaap met hem. Je denkt waarschijnlijk dat je het juiste doet door hem gerust te stellen of te beschermen, maar dat versterkt alleen maar zijn idee dat er iets gevaarlijks is aan alleen in slaap vallen .

Misschien slaapt je kind niet vanwege de vele nachtmerries. Nachtmerries zijn nare dromen die meestal verschijnen vanaf de leeftijd van 2 jaar. Ze kunnen heel gewoon zijn tussen de leeftijd van 3 en 10 jaar. Ze komen meestal in het midden of aan het einde van de nacht voor.

Nachtmerries vertegenwoordigen een slaapstoornis voor het kind en kunnen problematisch worden wanneer ze zeer frequent zijn (meerdere keren per week). Allereerst omdat ze de nacht brutaal onderbreken. Afhankelijk van de leeftijd huilt en huilt het kind en roept het je gerust. Vanaf een bepaalde leeftijd moet het kind zijn droom vertellen en over deze angst praten. Daarna is het vaak moeilijk om weer in slaap te vallen na een nachtmerrie.

Ten slotte kunnen ze leiden tot angst om naar bed te gaan.

• Ga natuurlijk even langs om hem gerust te stellen .
• Leg hem uit wat een nachtmerrie is: ja het is eng, maar als het eenmaal voorbij is, komt hij niet meer terug.
• Moedig hem aan om zijn nachtmerrie te vertellen, om te zetten in een positieve versie (een onbekend en eigenzinnig wezen kan uiteindelijk grappig worden, laat hem zich voorstellen dat hij zegeviert over het monster, enz.).
• Maak een dromenvanger , die symbolisch de rol zal hebben om nachtmerries te verjagen.

• Onthoud dat het niets oplost als je je kind in je bed laat slapen. Accepteren betekent hem een ​​goede reden geven om bang te zijn.
• Stel hem gerust en geef hem meer tijd voor het avondritueel .
• Lees boeken die dit soort situaties uitleggen.
• Als uw kind onder druk staat door veranderingen (scheiding, toekomstige geboorte, verhuizing, enz.), praat er dan over zodat de situatie minder schrijnend wordt.
• Als uw kind niet slaapt, beperk dan de blootstelling aan media die angsten of misverstanden kunnen veroorzaken. Vermijd gewelddadige films.

Nachtangsten worden vaak verward met nachtmerries, maar komen veel minder vaak voor, maar zijn vaak indrukwekkender voor ouders. Ze resulteren inderdaad in een brutaal "ontwaken", maar het kind is niet echt wakker. Hij reageert niet wanneer hij wordt aangesproken en kan onsamenhangend spreken. Wees gerust, ze zijn veilig voor het kind.

Nachtelijke paniekaanvallen treffen meestal kinderen in de leeftijd van 2 maanden tot 8 jaar. Ze komen vaker voor aan het begin van de nacht, vooral in de diepe slaapfase .

Verschillende elementen maken het mogelijk om nachtterreur en nachtmerrie te onderscheiden.

Al bij nachtangst zoekt het kind geen contact met zijn ouders (in tegenstelling tot de nachtmerrie waar hij gerustgesteld moet worden).

Dan kan het gedrag vreemd en verontrustend lijken (onbedoelde blik, onsamenhangende spraak, desoriëntatie, agressiviteit, enz.). Soms kan het kind er niet tegen om aangeraakt of vastgehouden te worden.

Eindelijk, als de episode voorbij is, kan uw kind snel, zonder moeite en zonder iets te beseffen, weer naar bed gaan.

• Maak je kind niet wakker.
• Praat niet met hem en raak hem niet aan, ook al lijkt hij wakker.
• Wacht tot hij zelf weer naar bed gaat.
• Vermijd stressvolle situaties zoveel mogelijk, aangezien stress een trigger is voor afleveringen .

Een kind dat niet slaapt, is vermoeiend en verontrustend. Angsten voor het slapengaan, nachtmerries en nachtmerries zijn echter volkomen normaal. Ze dienen om zijn angsten en angsten naar buiten te brengen. Vaak doen ze zich voor tijdens overgangsfasen in het leven: naar school gaan, komst van een broertje of zusje, verhuizing, overlijden...

Als de frequentie echter erg hoog is en de situatie aanhoudt, is het noodzakelijk om met een arts te praten.